Vorige week schreef ik over glasheldere procedures. Ik voegde er ter ondersteuning een foto bij van een glassculptuur van ons pand, waarop een schets van het pand getekend was.
Deze week meer ins- en outs over die glassculptuur, over schetsen, maar vooral: over ons pand zelf.
Dat staat er al meer dan een eeuw. Op zo’n lange historie kunnen wij zelf nog niet buigen maar om ons 18-jarig bestaan te vieren besloten we in 2016 met zijn allen in de historie van het Intellectueel eigendomsrecht te duiken. De eeuwenoude uitspraak “Iedere koe haar kalf; elk boek zijn kopie” bracht ons naar Dublin waar wij “The book of Kells” aanschouwden, en als aandenken aan deze memorabele kantoorexcursie vereeuwigde collega Wietske ons kantoor in glas.
Die materiaalkeus kwam vooral voort uit haar kunde om glas te bewerken, maar de historische link met glas ontbreekt ook niet. Toen het pand in 1907 op de toen nog Oranje Nassauplein geheten locatie gebouwd werd, was er in Nederland nog geen Rijksoctrooiwet, en initieel was het dus ook niet gevuld met dossiers, maar met glas.
Met wijnflessen om precies te zijn. Het pand werd namelijk gebouwd als “woon en pakhuis” voor wijnhandelaar Verlinden. Met het verstrijken van de jaren is daar een boel aan veranderd. Zo werd het plein zelf in 1909 vernoemd naar de pasgeboren prinses Juliana, en verliet Verlinden het pand op enig moment, waarna de naam “pakhuis” voornamelijk nog toegeschreven kon worden aan de klederdracht van de opvolgende bewoners: voor wij er als octrooigemachtigden introkken was er een notariskantoor gevestigd.
Tijden veranderen, maar de sporen uit het verleden zijn er nog steeds. En dan doel ik niet op pakdragende collega’s, maar op de gepantserde deuren van onze wijnkelder. Op ons hek waarvan we de punten ooit gezamenlijk goud verfden. Op de hoge plafonds, de statige trap en de kroonluchters, hoewel die laatste behoorlijk eigentijds zijn. De één van plexiglas, de ander behangen met glazen flesjes en zo knipogend naar het verleden.
Een pand met uitstraling, van buiten en van binnen. Op de begane grond zelfs van onderen, met door ons zelf voor Koninklijke Mosa geoctrooieerde LED-spots. Zo laat iedere bewoner er zijn sporen achter, en blijft het met de tijd meegaan.
En al is het dan zonder wijnflessen, wij verwachten er nog heel wat jaren te slijten!