Zelden zag ik zoveel paralellen tussen de inhoud van een octrooiaanvrage en het proces om tot die aanvrage te komen.
Nou is het schrijven van een octrooiaanvrage eigenlijk nooit rechttoe rechtaan. (Wie dat wel denkt beveel ik het lezen van de meest kromme uitspraak uit het Nederlands octrooirecht van harte aan).
Die afwisseling is één van de dingen waarom het vak van octrooigemachtigde zo leuk blijft. Maar in dit geval was de uitvinding letterlijk een krul. Een krul in een elektriciteitskabel, die voor de afwisseling eens niet de spreekwoordelijke kink vormde, maar er juist voor zorgt dat de kabel, waaraan een stekker voor het opladen van een elektrische auto vastzit, makkelijker in de connector van de auto gestoken kan worden.
Door een robot wel te verstaan, want – o tempora o mores – als het aan de uitvinders ligt, ligt niet alleen de tijd dat we zelf de brandstofslang in de vulopening van onze auto steken weldra achter ons, maar is ook bij elektrische auto’s de noodzaak tot menselijke interactie bij het opladen zo snel mogelijk verleden tijd.
Zij ontwikkelden namelijk een robot die dat voor ons gaat doen, en die ik met genoegen in Delft ben gaan aanschouwen. En zoals altijd als iemand me benadert met de vraag om een octrooi, stel ik de wedervraag “wat wil je je concurrent dan precies kunnen verbieden?”.
Dat antwoord bleek minder eenvoudig dan “het hebben van een krul in zijn kabel”, al is het maar omdat dat vermoedelijk in algemene zin niets nieuws is. Maar wat dan wel?
We spraken af dat ik eens wat woorden op papier zou zetten, en dat op basis daarvan samen de formulering zouden aanscherpen. En het proces dat daarop volgden was al evenzeer één van de dingen mijn werk leuk maakt. De waarheid gebiedt te zeggen dat de titel “Patenteren is itereren” de lading van dit relaas ook goed gedekt had, want er zijn aardig wat slagen overheen gegaan. Maar die waren de moeite waard, want het bepalen van de formuleringen inspireerde zowel mij als de uitvinders tot denken over deze uitvinding.
De juiste insteek van de kabel bedachten zij zelf. De juiste insteek voor de octrooiaanvrage bedachten we samen. En dat was een erg plezierige interactie. Maar daarmee hebben we nog niet alle paralellen gehad. Toen ik vroeg hoe ze het traject ervaren hadden, stelde één van de twee: “Ik heb er energie van gekregen!”. Ha! Dacht ik. Da’s nou precies waar zo’n kabel voor dient!
Joost van der Weijde, Crijn Bouman en Kanter Van Deurzen zijn founder en respectievelijke co-founders van Rocsys. Ze maakten de overstap van een ander octrooibureau naar Patentwerk. Over onze samenwerking zeggen ze:
“Wij zijn erg tevreden met de aanpak van Patentwerk en met name de duidelijke en constructieve communicatie. Ze denken echt mee als partner en stellen op het goede moment de juiste vragen waardoor het resultaat vaak beter wordt dan vooraf bedacht.”
En daar doen we het voor!