Als voorzitter van de recent opgerichte PR commissie van de orde van octrooigemachtigden had ik gister de eer een paneldiscussie te leiden tussen vertegenwoordigers van het Europees octrooibureau (EPO) en octrooigemachtigden. Het onderwerp: hoorzittingen via videoconferencing, in oppositie om volledig te zijn.
Weinig bijzonders in een jaar waarin zakelijke communicatie van Teams, Zoom, Skype en Whatsapp-videogesprekken aan elkaar hangt, althans zo lijkt het. Toch is het dat wel.
Oppositie
Voor wie het fenomeen niet kent: een oppositie is een zaak tussen de houder van een octrooi en een derde partij, die de geldigheid van dat octrooi betwist. Een juridische strijd die beslecht wordt tegenover de oppositiedivisie van het Europees octrooibureau. Een strijd met grote belangen: wordt het octrooi in stand gehouden dan wordt de opposant door het alleenrecht van de octrooihouder beperkt in zijn doen en laten, wordt het octrooi nietig verklaard dan ziet de octrooihouder zijn beschermde marktpositie vervallen. De sfeer heeft iets grimmigs, de setting is formeel. Er mag alleen door vooraf bekend gemaakte en gemachtigde personen gesproken worden, de te bespreken punten dienen – zeer beperkte uitzonderingen daargelaten – gebaseerd te zijn op reeds in de procedure ingebrachte stukken en voorstellen, en er wordt gepleit in een eveneens vooraf aangekondigde officiële EPO-taal (Frans, Duits of Engels).
Kiezen partijen een verschillende taal dan kan er via een koptelefoon naar een live vertaling geluisterd worden. Plaats, datum en tijdstip van de zitting worden maanden van tevoren bekendgemaakt en het scala aan op te voeren smoesjes om af te zeggen wordt binnen wettelijke perken gehouden.
Gerust revolutionair
Als je nu bedenkt dat de floppydisk zijn status van toegestane gegevensdrager nog niet zo lang geleden verloor en het besluit van het Octrooicentrum Nederland om het indienen van octrooiaanvragen per fax niet langer toe te staan binnen de octrooiwereld een boel stof deed opwaaien, mag de wijze waarop het EPO in een mum van tijd een systeem op wist te tuigen waarin tientallen simultaan plaatsvindende oppositiezittingen per dag plaats kunnen vinden, met afgeschermde break-out rooms waarin ID-controles van de deelnemers kunnen plaatsvinden, en er via meerdere parallelle geluidskanalen live-vertalingen te volgen zijn, gerust revolutionair genoemd worden.
Maar waar ik persoonlijk nog het meest vrolijk van word is dat deze techniek de noodzaak voor het heen en weer reizen naar de EPO vestiging in München voor een paar uur discussie opheft. Want zeker per vliegtuig kon dat in 2020 echt niet meer.
Achteraf gezien eigenlijk heel simpel…
Omdat deze laatste conclusie een letterlijke beschrijving is van mijn favoriete uitvinding ooit, sluit ik af met een verwijzing naar het bijbehorende octrooi. Wie van het bovenstaande niet vrolijk werd, ontlokt dit octrooischrift hopelijk toch een grijns!